prozelita [gr., ‘przybysz’] – neofita; pejoratywnie zabarwione określenie świeżo pozyskanego wyznawcy; termin stworzony w staroż. judaizmie zhellenizowanym w celu oddania w gr. przekł. Biblii (Septuaginta) hebr. słowa ger (przybysz z zewnątrz żyjący wśród Izraelitów); później był używany na określenie poganina, który przyjął w pełni religię żyd. (w odróżnieniu od „bogobojnego”, który wierzył w Boga Izraela i modlił się w synagodze, ale nie poddał się obrzezaniu); w tym sensie termin ten występuje też w Nowym Testamencie, gdzie są wzmiankowani p. stający się chrześcijanami; w czasach późniejszych miano p. przeniesiono na Żydów i in. ludzi przyjmujących wyznanie chrześcijańskie.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.