Salomea Anna Jelinowska urodziła się w 1924 roku w Warszawie. Jej rodzice mieszkali w Janowie Lubelskim, byli nauczycielami — ojciec historii, matka przedmiotów ścisłych. Przenieśli się do Ostrowy Mazowieckiej, potem do Łomży. Następnie Salomea Jelinowska zamieszkała z matką w Grodnie a jej ojciec został dyrektorem szkoły w Zambrowie. Chodziła do przedszkola rodziny wojskowej w Grodnie, uczyła się w prywatnej szkole podstawowej, potem w gimnazjum.

Jej matka, Zofia Modzelewska z d. Zielińska, urodziła się w 1886 roku w Odessie. Jej ojciec był urzędnikiem kolejowym, często go przenoszono: rodzina mieszkała w Astrachaniu, Petersburgu (tam matka chodziła do niemieckiej szkoły średniej), Kijowie (gdzie skończyła rosyjską szkołę średnią). Wyjechała na studia do Paryża (na Sorbonę), gdzie poznała Władysława Szpera. Pobrali się w Krakowie i zamieszkali w Paryżu, lecz po krótkim czasie Szper zmarł na nowotwór. Zofia Modzelewska wróciła do Kijowa i podjęła pracę w przedsiębiorstwie produkującym aparaturę do nauczania przedmiotów ścisłych. Po przyjeździe do Polski próbowano otworzyć podobne przedsiębiorstwo ale się to nie udało i podjęła pracę jako nauczycielka. W pracy w Janowie Lubelskim poznała ojca Salomei Jelinowskiej. Rozstali się przed II wojną światową.

Podczas okupacji sowieckiej Salomea Jelinowska uczyła się w szkole w Grodnie, w czasie okupacji niemieckiej pracowała najpierw w szpitalu, potem w biurze w urzędzie miasta jako tłumacz (dobrze znała język niemiecki). Jej matka prowadziła tajne komplety. W lutym 1942 roku została zaprzysiężona w Armii Krajowej, pod pseudonimem „Prawda” (przekazywała informacje, do których miała dostęp z racji pracy w urzędzie miasta, miała dostęp do powielacza - powieliła m.in. instrukcję dla partyzantów). W 1944 roku otrzymała rozkaz opuszczenia wraz z matką Grodna, i wyjechały do Warszawy.

W 1943 roku po likwidacji grodzieńskiego getta matka Salomei Jelinowskiej uratowała Leę Rywkind (Lusię), szkolną koleżankę Salomei Jelinowskiej pochodzenia żydowskiego: zorganizowała kontakt z osobą kontaktową, która ułatwiła Lusi wyjazd do Wilna. Była nazywana „matką Żydów”. W Warszawie do końca powstania mieszkały z nimi Nelly Kilman i jej córka Wanda.

W czasie powstania warszawskiego do pierwszych dni września Salomea Jelinowska pracowała w szpitalu sióstr Zmartwychwstanek, następnie przy sortowaniu amunicji. Po powstaniu wraz z matką  zostały umieszczone w obozie przejściowym w Pruszkowie, potem przewiezione do obozu pod Hamburgiem, następnie do Ravensbrück. Po wojnie pracowała w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 50. skontaktowała się z nimi Lusia, dużo później jej syn (lekarz ortopeda) — jego staraniami Zofii Modzelewskiej został przyznany medal Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.

Salomea Jelinowska ma córkę Aleksandrę i syna Piotra; jej najmłodsza córka Joanna zmarła na białaczkę.