Marcin Kazanowski, rotmistrz, w 1556 r. otrzymał od króla Zygmunta Augusta przywilej na lokację miasta o nazwie Kazanów, na gruntach Miechowa jego wsi dziedzicznej, która położona była w parafii Tczów w powiecie radomskim. Nowy ośrodek administracyjny otrzymał w przywileju lokacyjnym prawo chełmińskie. Zezwalało on na odbywanie się 3 jarmarków w roku (na Św. Trójcę, Św. Franciszka i Trzech Króli) i jednego targu w sobotę. W 1598 r. wizytator z ramienia Jerzego Radziwiłła, biskupa krakowskiego, stwierdził, że w Kazanowie był kościół drewniany parafialny świeżo wybudowany i konsekrowany pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela. Przy plebani stał dom rektora szkoły[1.1].

Na przełomie XVI / XVII o Kazanowie pisano w następujący sposób: „…prócz chwastów, bylicy i ostu dzikiego nic się nie rodzi”. Miasto mocno ucierpiało w czasie potopu szwedzkiego. Wtedy też nowymi jego właścicielami zostali Głogowscy. Jednak jeszcze przed 1683 rokiem miasto zostało zakupione przez ród Strzałkowskich herbu Ostoja, którzy wystarali się u króla Jana III Sobieskiego przywilej na założenie cechów w Kazanowie, pomimo tego jakże intratnego zabiegu miasteczko nie rozwijało się i liczba mieszkańców wahała się między 200-300 osób.

W roku 1798 zbudowano przy kościele szpital (przytułek), który jeszcze na początku XX wieku służył za organistówkę. W roku 1818 parafia kazanowska (Kazanów i Dębnica) liczyła 402 wiernych[1.2]. W roku 1827 w Kazanowie było 83 domy drewniane, murowany kościół i drewniana bożnica. Miasteczko liczyło 601 mieszkańców, w tym 205 Żydów. Nie wiadomo kiedy dołożono Kazanowowi czwarty jarmark na św. Marcina. Mimo tego miasteczko podupadło, zaniechano sobotnich jarmarków, a w połowie XIX wieku i targów. Niedługo potem ratusz oddano w dzierżawę. W Kazanowie istniała od 1876 r. szkoła .[1.3].

W 1880 r. Kazanów znajdował się w granicach administracyjnych Guberni Radomskiej, powiatu iłżeckiego oraz gminy Miechów, której był siedzibą. Wtedy to osadę zamieszkiwało 1149 osób. Liczba domów wyniosła 111. Na terenie miasta znajdował się kościół murowany, sąd gminny okręgu III oraz urząd gminy, szkoła początkowa i garbarnia. Na początku XX w. Kazanów osiągnął szczyt swojego rozwoju gospodarczego. Szacuje się, że wtedy to osiągnął jedną z największą liczb mieszkańców, a mianowicie 1500. W 1912 r. rozpoczęto tu budowę staży pożarnej[1.4].

W okresie międzywojennym administracyjnie przynależał do województwa kieleckiego, powiatu iłżeckiego, gminy Miechów[1.5]. Według powszechnego spisu z 1921 r. Kazanów liczył 814 mieszkańców z czego 336 było Żydami. W okresie międzywojennym miasto można zaliczyć do małych miasteczek ze słabo rozwiniętym handlem i rzemiosłem. Wszystkie sklepy znajdowały się wtedy na terenie rynku i w większości ich właścicielami była okoliczna ludność pochodzenia żydowskiego. W tym okresie w mieście funkcjonowała apteka, młyn, piekarnia, olejarnia, zakład produkujący wodę sodową oraz zakład fryzjerski. W Kazanowie znajdował się również posterunek policji, szkoła i straż pożarna.[1.6].

9 września 1939 r. do Kazanowa wkroczyły oddziały Wermachtu, a dokładniej rzecz ujmując 29 dywizja zmotoryzowana gen. Lemelsena.[1.7] Od pierwszych dni okupacji w okolicach miasta rodziła się konspiracja. Na przełomie lat 1939-1940 pojawiła się bezimienna organizacja, której pierwszym organizatorem był Władysław Gołąbek "Boryna" z Kroczowa Mniejszego. W 1942 roku weszła ona w skład BCh i przyjęła nazwę BCh "Ośki". W walce z hitlerowskim okupantem zasłynęli: Jan Sońta - "Ośka" Władysław Gołąbek - "Boryna" Józef Owczarek - "Posępny" Władysław Owczarek - "Bula" Tadeusz Wojtyniak - "Baca". Za działalność partyzancką miejscowej ludności, żandarmeria niemiecka spaliła w listopadzie 1941 roku wieś Pieńki Kazanowskie.

W roku 1956 zainstalowano pierwsze telefony w Kazanowie. W roku 1957 nastąpiło otwarcie Gromadzkiej Biblioteki Publicznej w Kazanowie. W 1958 roku rozpoczęto budowę Domu Kultury w Kazanowie. W trakcie prac budowlanych postanowiono przeznaczyć budynek na szkołę. Inwestycję zakończono w roku 1971. W 1959 roku otwarto nową linię autobusową PKS łączącą Kazanów z Radomiem, w Kazanowie również w tym roku podłączono sieć elektryczną. W roku 1961 został oddany do użytku nowy budynek, w którym umieszczono prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej oraz Urząd Pocztowy, posterunek MO i bibliotekę publiczną. W roku 1966 uruchomiono pierwsze przedszkole w Kazanowie. W 1970 roku na miejscowym cmentarzu odsłonięto pomnik ku czci partyzantów Batalionów Chłopskich pomordowanych przez okupanta w czasie II wojny światowej.