szos – w dawnej Polsce najważniejszy podatek płacony przez mieszczan na rzecz skarbu koronnego; od XIII–XIV w. uiszczany proporcjonalnie do posiadanego majątku nieruchomego, od XIV w. także ruchomego, zwykle w wysokości 2 gr od grzywny majątku; od XVI w. płacony w kwocie zryczałtowanej dla każdego miasta, którą rada miejska dzieliła między podatników; do poł. XV w. do nałożenia sz. na większe miasta była konieczna ich zgoda, później nakładano go ma mocy jednostronnego postanowienia sejmu lub sejmików; od XVI w. nakładano sz. przeważnie przy okazji uchwalania poboru.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.