masora (hebr., tradycja) – zbiór uwag krytycznych i danych statystycznych do hebrajskiego tekstu Biblii, początkowo przekazywanych ustnie, później spisanych między VI a X w. n.e. Dotyczą one liczby wierszy, wyrazów i liter (masora numeryczna), brzmienia i znaczenia wyrazów (masora tekstowa), sposobu czytania przez dodanie do tekstu spółgłoskowego samogłosek (masora mała). Często były wyjaśniane innymi przykładami z Biblii (masora wielka). Uczonych (m.in. Moszego Ben Aszera oraz Moszego Ben Dawida), którzy stworzyli masorę, nazywa się masoretami. Przyświecał im cel przekazania przyszłym pokoleniom wiernego tekstu Biblii – aby nie ulegał on zmianie, wprowadzili wokalizację, znaki przestankowe, policzyli wersety, słowa i litery. Tekst masorecki został powszechnie przyjęty w judaizmie za obowiązującą wersję tekstu Biblii.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.