Sejm grodzieński – ostatni sejm I Rzeczypospolitej; obradował 17.06–23.11.1793, zawiązany w konfederację z marszałkiem S.K. Bielińskim; zwołany na żądanie zaborców w celu zatwierdzenia II rozbioru Polski.

Mimo otoczenia izby przez wojsko rosyjskie oraz opłacenia wielu posłów przez Rosję stał się widownią ostrych protestów; zdobywano się na nie raczej dla ratowania pozorów patriotyzmu niż wiary w skuteczność oporu; sejm, zmuszony najpierw do usunięcia z izby arbitrów, następnie do wyłonienia pełnomocnej delegacji do rokowań z Rosją i Prusami, 22 lipca podpisał traktat cesyjny z Rosją, a w czasie dwunastogodzinnej sesji „niemej”, w nocy z 23 na 24 września, z Prusami; zniósł większość reform Sejmu Czteroletniego 1788–92, przywracając m.in. prawa kardynalne i Radę Nieustającą.

Grodzieńskie ustalenia ustrojowe przyniosły m.in.: znaczne ograniczenie kompetencji sejmu, redukcję prerogatyw monarchy oraz potwierdzenie uniemożliwiających reformy praw kardynalnych; powiększono natomiast uprawnienia Rady Nieustającej, faktycznego hegemona w państwie; zawarty 16 października traktat sojuszniczy z Rosją w sposób formalny ograniczał nie tylko wewn., ale także zewn. suwerenność Rzeczypospolitej, której bez zgody Rosji nie wolno było wchodzić w żadne kontakty międzynarodowe.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.