puławianie – frakcja puławska, jedna z 2 nieformalnych grup rywalizujących ze sobą o władzę (natolińczycy) w KC PZPR i we władzach państw., ukształtowana na pocz. 1956; nazwa pochodzi od miejsca zamieszkania w Warszawie oraz spotkań jej członków (ul. Puławska 24/26); grupę tworzyli gł. przedstawiciele aparatu władzy w okresie stalinowskim (m.in. R. Zambrowski, S. Staszewski, J. Albrecht, W. Matwin, J. Morawski, J. Zarzycki, A. Zawadzki), z których większość w okresie wojny wchodziła w skład Centralnego Biura Komunistów Polski w ZSRR, a od 1944 przeprowadzała stalinizację Polski i była bezpośrednio odpowiedzialna za zbrodnie aparatu bezpieczeństwa, informacji wojsk., prokuratury oraz sądownictwa wojsk. i specjalnego; p. winą za terror wobec społeczeństwa pol. obarczali doradców sowieckich, krytykowali J. Stalina i „kult jednostki” w ZSRR, wzywali do liberalizacji kursu polit.; uzyskali duży wpływ na prasę i środki przekazu oraz środowiska intelektualistów, dzięki czemu wywierali skuteczny wpływ na opinię publ., dyskredytując swych konkurentów w walce o władzę; natolińczycy w walce polit. z p. wskazywali na żyd. pochodzenie większości z nich i ich bezpośredni udział w organizowaniu zbrodniczego systemu okresu stalinowskiego; W. Gomułka w okresie października 1956 lawirował między obu grupami, później udzielił poparcia p., by następnie stopniowo odsunąć ich od wpływów.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.