region geogr.-hist. nad M. Bałtyckim, gł. w Polsce, częściowo w Niemczech (w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie); nazwa, oznaczająca „kraj przy morzu”, powstała najpóźniej na pocz. XI w.; wtedy P., zamieszkane przez zachodniosłow. lud Pomorzan, obejmowało ziemie między dolną Odrą a Wisłą, sięgało po dolną Wartę i Noteć; w XII w. zasięg P. rozszerzył się na zachodzie po ziemie Wieletów (Luciców), a cofnął na południu; historia zach. i wsch. części P. przebiegała odmiennie (Pomorze Gdańskie, Pomorze Zachodnie); gdy nazwę „Prusy” rozciągnięto na Pomorze Gdańskie, pojęcie P. w XV–XIX w. ograniczono do Pomorza Zach.; w 2. poł. XX w. starano się objąć nazwą P. całość obszarów nadbałtyckich w aktualnych granicach Polski, zaliczając dawne Prusy Wsch. do Pomorza Gdańskiego, jednak postulat ten nie został powszechnie przyjęty.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.