pogłówne hist. – podatek nakładany na ogół lub określone grupy mieszkańców kraju, płacony „od głowy”; w dawnej Polsce w formie p. płacono od 1318 świętopietrze; w zamian za opiekę monarszą p. płacili Żydzi; jako podatek nadzwyczajny powsz. (generalny) wprowadzone 1498–1520, obciążało wszystkich mieszkańców kraju (oprócz króla i dzieci do 10 lat), a jego wysokość zależała od pozycji społ. i pełnionych urzędów; p. generalne wywoływało oburzenie szlachty, która za ujmę uważała płacenie podatku „od głowy”, dlatego nałożono je tylko kilkakrotnie; 1717 przekształcone w podatek stały na potrzeby wojska, zniesiony 1775; XVII–XVIII w. formę p. miało także subsidium charitativum, uchwalane dla szlachty i duchowieństwa.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.