Golem – w żydowskich podaniach ludowych postać ludzka ulepiona z gliny, powoływana do życia za pomocą praktyk kabały; bezwolny, bezmyślny olbrzym uosabiający niszczące siły. Najbardziej znana jest postać olbrzyma o ogromnej niszczącej sile, stworzona w XVI w. w Pradze przez Judę Loewa Ben Becalela, rabina, astronoma i alchemika cesarza Rudolfa II (panował w latach 1576–1612). Golem jest tematem m.in. znanej powieści Gustava Meyrinka (Golem, 1915; wyd. pol. 1919), także Golem of Prague (1980) Gershona Winklera.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.