Beniaminici – jedno z 12 pokoleń izraelskich, wywodzone w Biblii od Beniamina; w świetle tekstu odkrytego w Mari utożsamiani ze szczepem Banu Jamina; po wyjściu z Egiptu mieli otrzymać część Palestyny po zach. stronie Jordanu (między pokoleniami Efraima i Judy) z miastami Jerycho, Betel, Ofra, Rama, Mispe i Jerozolimą, którą zamieszkiwali aż do upadku Judy; słynęli z męstwa, co znalazło odbicie w błogosławieństwie Jakuba (Rdz 49,27); byli najmniejszym pokoleniem, jednak odegrali znaczącą rolę w historii Izraela, zwłaszcza za panowania (wywodzącego się z B.) pierwszego króla izraelskiego, Saula; po rozpadzie państwa na 2 części (X w. p.n.e.) należeli do królestwa judzkiego; wygnani z Palestyny, powrócili do niej po niewoli babilońskiej; z pokolenia B. pochodzili sędzia Ehuda, prorok Jeremiasz i Paweł Apostoł; Apokalipsa św. Jana wymienia potomków B. wśród zbawionych.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN