Arnold Stanisław (20.12.1895, Dąbrowa Górnicza – 3.11.1973, Warszawa) – historyk mediewista.

Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, w Wiedniu i Florencji; 1929–66 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, 1925–39 także wykładowca w Wyższej Szkole Handlowej (od 1933 SGH); w czasie okupacji niemieckiej wykładowca tajnego Uniwersytetu Warszawskiego; po 1945 profesor Inst. Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR (od 1954 Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR), od 1952 członek PAN, 1964–69 przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Historii PAN. Inicjator przebudowy metodologicznej nauk historycznych i propagator materializmu historycznego w badaniach nad przeszłością; historyk problemów gospodarczych wczesnego średniowiecza, zajmował się też geografią hist. Jego główne prace to: Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII (1921), Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne (1925), Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej w XII–XIII w. (1927), Geografia historyczna Polski (1951); redaktor Słownika geograficznego państwa polskiego i ziem historycznie z Polską związanych (t. 1, z. 1–14 1936–39), oprac. i wydał Supliki chłopskie XVIII wieku (1954).

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN